1. Dzień przyjęcia w recepcji szpitala
Chory zgłasza się do recepcji Szpitala w wyznaczonym przez lekarza bądź pracownika recepcji dniu i o określonej godzinie. Przyjęcie do szpitala może przypadać w tym samym dniu, w którym odbędzie się operacja lub w dniu poprzedzającym zabieg. W recepcji po dokonaniu rejestracji założona zostanie opaska identyfikacyjna. Każdy chory proszony jest o dokładne przeczytanie danych na opasce i w razie wątpliwości co do słuszności danych zgłoszenie ich recepcjonistce. Należy podkreślić, że wyznaczona godzina zgłoszenia się Chorego do szpitala nie jest równoznaczna z godziną rozpoczęcia operacji. Przed operacją chory musi przejść całą procedurę związaną z dopełnieniem wszelkich formalności i czynności związanych z prawidłowym przygotowaniem do zabiegu operacyjnego. Operacje odbywają się zgodnie z wcześniej ustalonym planem operacyjnym, który może jednak podlegać modyfikacjom podyktowanym różnymi sytuacjami klinicznymi. W związku z powyższym niemożliwe jest ustalenie i podanie do wiadomości chorego dokładnej godziny rozpoczęcia zabiegu operacyjnego.
Prosimy zgłaszających się na operacje, po których wypis jest planowany tego samego dnia, aby pamiętali, że ich pobyt w naszym Szpitalu może potrwać od 6 do 12 godzin. W związku z tym konieczne jest zarezerwowanie sobie takiego czasu.
W przypadku, gdybyście Państwo chcieli zmienić termin zabiegu lub z niego zrezygnować, uprzejmie prosimy o wcześniejszy kontakt osobisty lub telefoniczny na numer: (056) 659 48 00, (056) 659 48 01.
2. Oddział szpitalny
Po dopełnieniu wszelkich formalności związanych z przyjęciem do szpitala w recepcji, chory zostanie odprowadzony przez pracownika szpitala na oddział szpitalny. Pacjentowi udającemu się na oddział mogą towarzyszyć bliskie osoby. Oddziały szpitala i pokoje Państwa mieszczą się na dwóch piętrach budynku szpitala. Po przyjściu na oddział opiekę nad chorym przejmą pielęgniarki dyżurujące w danym dniu na oddziale.
Na oddziale szpitalnym zostaną dopełnione wszelkie formalności związane z dokumentacją przyjęcia na oddział oraz sprawdzona zostanie zgodność założonej w recepcji specjalnej opaski identyfikacyjnej. Pielęgniarki zbiorą także wywiad dotyczący Państwa przeszłości medycznej oraz dotyczącej ewentualnych indywidualnych zagrożeń epidemiologicznych. Państwa lekarz prowadzący raz jeszcze wyjaśni dokładnie cel pobytu oraz opowie o zaplanowanych procedurach medycznych. Możliwe jest też przeprowadzenie wywiadu i badania przez innych lekarzy konsultantów. Każdy wynik badania oraz przebieg leczenia będzie na bieżąco omawiany z chorym.
Jeśli pobyt Pacjenta związany jest z zabiegiem operacyjnym, zostanie on poproszony o umycie całego ciała (łącznie ze zmyciem makijażu) pod prysznicem we wskazanym przez pielęgniarkę płynie dezynfekcyjnym lub mydle i przebranie się w specjalną koszulę szpitalną (po zabiegu będzie można ją zmienić na własną pidżamę). Pacjent zostanie zważony i zmierzony, dokonana zostanie ocena podstawowych parametrów życiowych, takich jak: ciśnienie tętnicze krwi, tętno, temperatura ciała, a w razie konieczności także poziom glukozy (cukru) we krwi czy zapis EKG.
Dla zapewnienia ciągłego dostępu do żyły (i umożliwienia podawania tą drogą leków) pacjentowi zakłada się specjalny cewnik do jednej z żył ręki, tak zwany venflon. Przy okazji zakładania venflonu zostanie pobrana krew w celu wykonania dodatkowych potrzebnych do zabiegu badań laboratoryjnych. Po wykonaniu tych wszystkich czynności pielęgniarki dokonają wstępnej dezynfekcji miejsca, które ma być operowane, za pomocą specjalnego środka dezynfekcyjnego.
Informujemy Państwa, że w przypadku niektórych zabiegów operacyjnych wykonywanych w naszym szpitalu Pacjent może być poproszony o zgłoszenie się do szpitala w dniu poprzedzającym zabieg. Czas trwania pobytu w szpitalu określa lekarz prowadzący. W wybranych sytuacjach i na życzenie Pacjenta istnieje możliwość przedłużenia tego okresu. Wiąże się to z koniecznością poniesienia dodatkowej opłaty zgodnej z cennikiem. Chęć takiego postępowania przed lub po zabiegu należy zgłosić wcześniej lekarzowi prowadzącemu lub w recepcji celem zaplanowania pobytu.
3. Operacja
Po pełnym przygotowaniu do zabiegu operacyjnego na oddziale szpitalnym Pacjent trafia na blok operacyjny celem wykonania zaplanowanej operacji. Pacjenci, którzy otrzymali premedykację (specjalne leki przygotowujące do znieczulenia) na blok przewożeni są na wózku transportowym w pozycji leżącej. Pacjenci, którzy nie otrzymali premedykacji, przechodzą na blok o własnych siłach w asyście pielęgniarki lub sanitariusza. Na bloku operacyjnym, w tak zwanej „śluzie chorego”, opiekę nad chorym przejmuje zespół operacyjny reprezentowany przez pielęgniarkę anestezjologiczną, która będzie przewodnikiem w trakcie pobytu na bloku operacyjnym.
Pierwszą czynnością na bloku operacyjnym jest weryfikacja danych osobowych pacjenta. Następnie chory ze śluzy trafia na salę operacyjną na specjalnym wózku transportowym, specyficznym dla bloku operacyjnego. Po przybyciu na salę operacyjną pielęgniarka anestezjologiczna podłączy pacjentowi wszystkie niezbędne do kontrolowania czynności życiowych człowieka urządzenia, takie jak pulsoksymetr (aparat mierzący wysycenie krwi tętniczej tlenem, a także tętno, czyli ilość uderzeń serca na minutę), monitor EKG (aparat kontrolujący stale pracę serca) i aparat do mierzenia ciśnienia tętniczego krwi. Po wykonaniu wszystkich tych czynności lekarz anestezjolog wraz z pielęgniarką anestezjologiczną przystąpią do wykonania ustalonego wcześniej rodzaju znieczulenia: ogólnego, bądź regionalnego.
Znieczulenie ogólne – zwane dawniej narkozą – polega na zastosowaniu środków farmakologicznych, pod wpływem których dochodzi do utraty świadomości wyrażającej się głębokim snem i eliminacją bólu. Rozróżnia się znieczulenie ogólne wziewne, dożylne i złożone (jest połączeniem obu poprzednich). Znieczulenie wziewne polega na podaniu leku (anestetyku wziewnego) drogą wziewną, zaś podczas znieczulenia dożylnego leki podawane są dożylnie.
Znieczulenie regionalne – (znieczulenie miejscowe, znieczulenie przewodowe) – metoda blokowania odczuwania bólu ostrego lub przewlekłego, polegająca na odwracalnym przerwaniu przewodnictwa nerwowego w pniach nerwowych zaopatrujących określoną okolicę ciała. Znieczulenie miejscowe umożliwia bezbolesne przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych i diagnostycznych bez narażenia pacjenta na silny ból towarzyszący tym zabiegom. Podczas zabiegu przeprowadzanego pod znieczuleniem miejscowym pacjent pozostaje świadomy (funkcje mózgu są zachowane).
Po wykonaniu znieczulenia i sprawdzeniu jego skuteczności działania, na pewno nie wcześniej, rozpocznie się zabieg operacyjny. Podczas całego czasu trwania znieczulenia i operacji nad pacjentem i jego bezpieczeństwem będzie czuwał cały zespół Sali operacyjnej, tj.: lekarz anestezjolog, pielęgniarka anestezjologiczna, lekarz operator często wraz z lekarzem asystującym mu przy zabiegu, jak i pielęgniarki operacyjne.
W momencie zakończenia operacji przez lekarza operatora, lekarz anestezjolog kończy znieczulenie ogólne, wybudza pacjenta ze snu farmakologicznego, dokonuje oceny stanu ogólnego, biorąc pod uwagę stan układów krążenia, oddechowego oraz nerwowego i podejmuje decyzję co do dalszej opieki. Możliwe są dwie drogi postępowania, a mianowicie powrót chorego na oddział łóżkowy lub przekazanie na salę pooperacyjną zwaną także salą wybudzeń.
3. Okres pooperacyjny
3.1 Sala pooperacyjna (wybudzeń)
Sala wybudzeń (sala pooperacyjna) jest to miejsce, w którym pacjent znajduje się pod wzmożoną opieką pielęgniarską i lekarską w pierwszych chwilach po zakończonej operacji. Oznacza to, że przez cały czas pobytu pacjenta na tej sali kontrolowane są podstawowe czynności życiowe, takie jak tętno, oddech czy ciśnienie tętnicze. Kontroli parametrów życiowych dokonuje się za pomocą specjalnych urządzeń pod stałą kontrolą pielęgniarki anestezjologicznej.
Podczas pobytu na sali pooperacyjnej chory dostaje dawkę odpowiednio dla niego dobranych leków przeciwbólowych, aby przez cały okres pooperacyjny nie odczuwał przykrych dolegliwości bólowych. Pobyt na sali pooperacyjnej wykorzystywany jest także do wzmożonej obserwacji rany pooperacyjnej, a także w przypadku założenia w trakcie operacji drenu, kontroli jego drożności i ewentualnej wydobywającej się wydzieliny. Podobnie w przypadku założenia cewnika do pęcherza moczowego obserwuje się jego drożność i ilość wydzielanego moczu. Długość pobytu na sali pooperacyjnej uzależniona jest od decyzji lekarza anestezjologa. W momencie, gdy zespół opiekujący się chorym uzna, że może on opuścić już salę ścisłego nadzoru pooperacyjnego, jest on przekazywany pielęgniarkom z oddziału celem dalszej opieki.
3.2 Oddział łóżkowy
Pacjent z sali pooperacyjnej jest przewożony na oddział. W pokoju chorego, bezpośrednio po powrocie, pielęgniarki oceniają ogólny stan pacjenta, dokonują pomiarów podstawowych funkcji życiowych, takich jak: tętno, ciśnienie tętnicze krwi, utlenowanie krwi, temperatura ciała. Pielęgniarki przejmujące opiekę nad pacjentem oceniają także ranę pooperacyjną, ewentualną wydzielinę z drenu, jej rodzaj oraz ilość ewentualnego zebranego moczu z cewnika założonego do pęcherza moczowego. Na oddziale kontynuowane jest nawadnianie, czyli podawanie dożylne odpowiednich płynów, a także w niektórych przypadkach już doustne pojenie.
Jednym z ważniejszych aspektów opieki pooperacyjnej na oddziale szpitalnym jest podawanie w określonych odstępach czasu dawek leków przeciwbólowych zleconych przez lekarzy tak, aby wyeliminować całkowicie odczuwanie bólu. Dzięki temu Pacjent czuje się lepiej i szybciej wraca do pełni zdrowia, a także szybciej goi się rana pooperacyjna. W większości przypadków na oddziale już w tym samym dniu (w zależności od rodzaju zabiegu i rodzaju znieczulenia), a po niektórych operacjach w dniu następnym, Pacjent może sam wstać z łóżka i odbyć samodzielnie pierwszy, krótki spacer. Należy pamiętać, że to pierwsze wstanie z łóżka po operacji zawsze musi odbywać się w asyście pielęgniarki lub opiekuna medycznego.
Oddział to także miejsce, w którym (w czasie zależnym od rodzaju zabiegu i znieczulenia) chory dostaje swój pierwszy posiłek po operacji oraz spędza od kilku godzin do kilkunastu nawet dni. Jest to uwarunkowane wieloma czynnikami i dobierane dla każdego bardzo indywidualnie.
4. Wypis
W dniu wypisu z oddziału szpitalnego chory otrzymuje kartę informacyjną leczenia szpitalnego, w której zamieszczone są najważniejsze informacje dotyczące pobytu w szpitalu i wykonanych w tym czasie procedur medycznych. W karcie informacyjnej zawarte są także podstawowe informacje dotyczące sposobu postępowania pooperacyjnego: poruszania się, diety oraz terminu kontroli lekarskiej czy terminu zgłoszenia się na zdjęcie szwów. Po zaznajomieniu się z zalecanym terminem kontroli chory sam ustala dzień i godzinę wizyty w recepcji szpitala. Odbiór zwolnienia lekarskiego ustala się indywidualnie z dyżurką pielęgniarek.
Wszystkie informacje zawarte w karcie informacyjnej są bardzo ważne i istotne dla dalszego procesu leczenia, dlatego bardzo prosimy o dokładne zapoznanie się z treścią tego dokumentu przed wyjściem ze szpitala i w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do informacji tam zawartych, o skonsultowanie się jeszcze raz z personelem medycznym naszego szpitala.
Mimo stałego postępu zachodzącego w medycynie chorzy i personel medyczny muszą zdawać sobie sprawę z tego, iż żadna procedura medyczna, żaden zabieg operacyjny, żaden lek nie dają 100% gwarancji na wyzdrowienie i pomyślny przebieg procesu diagnostyki i leczenia. Zastosowanie każdego leku, wykonanie każdego badania czy operacji wiąże się z możliwością wystąpienia powikłań. Nawet w krajach posiadających najlepiej rozwiniętą medycynę, narzucających postęp medyczny i przeznaczających na diagnozowanie i leczenie wielokrotnie więcej środków niż ma to miejsce w Polsce, istnieje świadomość jej ograniczeń. Działająca przy prezydencie USA komisja badająca problemy etyczne w medycynie stwierdziła, że „medycyna to dziedzina pełna niepewności. Pomimo całej obecnej wiedzy nie da się z zupełną pewnością przewidzieć wyniku nawet najbardziej typowych schorzeń i metod leczenia. Niepewny jest nie tylko ostateczny wynik interwencji, lecz to samo można powiedzieć o licznych etapach pośrednich – rozpoznaniu, ustalaniu etiologii bądź leczeniu, które też nie jest pewne.” (1)
Kliniczne metody diagnozowania są wciąż dalekie od ideału, przebieg choroby często urąga przewidywaniom, a skuteczność tej samej metody leczenia bywa rozmaita u różnych pacjentów. Błąd stanowi więc nieodłączny składnik praktyki lekarskiej. Jak twierdzi Fargason, „medycyna jest pełna niepewności; brak precyzji i zmienność decyzji związanych z leczeniem to nieodłączne problemy medycyny.” (2)
1. Lidz CW. & Meisel A.: Informed Consent and the Structure of Medical Care (President's Commision for the Study of Ethical Problems in Medicine Making Health Care Decisions. s. 317, 374. Cytując innych autorów: Choi i wsp. Reducing Variability in Treatment Decision-Making: Effeciveness of Educating Clinicians Abaut Uncertainty Med. Educ. 1998, s. 32, 105.
2. The Importance of Preparing Medical Students to Manage Different Types of Uncertainty. Acad. Med., 1997, 72(8):688-92. 1982, Fargason CA. Jr, Evans HH., Ashworth CS., Capper SA.